ปอบเป็นผีไทยที่มีคนกล่าวถึงมาตั้งแต่โบราณ โดยปอบนั้นมีความเชื่อดั้งเดิมมาจากภาคอีสาน ปอบไม่ได้เป็นเพียงแค่ชื่อผีแต่เป็นชื่อวิชาอาคมของเขมร โดยผู้ที่เรียนวิชาอาคมปอบหากควบคุมวิชาไม่ได้หรือทำผิดข้อห้ามในการเรียนคุณไสยมืดนี้ก็จะกลายเป็นผีปอบเพราะโดนวิชาเข้าตัว นอกจากนี้ปอบยังเป็นผีที่ไม่มีตัวตนเป็นร่างเนื้อ เป็นเหมือนวิญญาณปรสิตที่อาศัยร่างคนในการออกหากิน ซึ่งส่วนมากผู้ที่ตกเป็นเหยื่อถูกปอบสิงจะเป็นคนที่ร่างกายหรือจิตใจอ่อนแอ เราจึงมักเห็นผู้หญิงและคนแก่เป็นปอบบ่อยกว่า ผู้ชาย เพราะผู้ชายส่วนใหญ่จะบวชหรือมีการสักที่ตัวเสริมสร้างอาคมร่างกายและจิตใจให้แข็งแกร่ง ส่วนเด็กนั้นมีร่างกายที่อ่อนแอเกินไปทำให้ปอบไม่สามารถออกล่าเหยื่อได้อย่างเต็มที่ ส่วนเหตุผลที่จุดกำเนิดของปอบ เป็นภาคอีสานนั้น เพราะภาคอีสานมีจังหวัดที่อยู่ติดกับกัมพูชาเยอะ จึงไม่แปลกที่คนในภาคอีสานจะเรียนมนต์เขมรหรือศาสตร์มืดกันมากกว่าคนภาคอื่นๆ โอกาสเจอปอบหรือจำนวนปอบที่อยู่ในภาคอีสานจึงมีเยอะกว่าภาคอื่นในประเทศไทย
ทำไมปอบถึงน่ากลัว!
แม้จะเป็นเพียงวิญญาณสิงสู่แต่ปอบก็มีความน่าเกรงขามกว่าผีแบบอื่น คือ ปอบจะไม่กลัวพระ จะกลัวแค่ผู้มีวิชาไล่ปอบเท่านั้น อีกทั้งยังสามารถออกล่าฆ่าคนฆ่าสัตว์ได้ทั้งกลางวันและกลางคืน บางความเชื่อก็บอกว่าปอบสามารถล่องหนได้ เราจะรู้ตัวว่าปอบเข้าใกล้ก็ต่อเมื่อเข้ามาในระยะประชิดแล้วเท่านั้น ด้วยความที่ปอบเคยเป็นผู้เรียนคุณไสยมืดมาก่อนย่อมมีวิชาอาคมที่น่ากลัว หมอผีบางคนหากไม่เก่งพอก็ไม่สามารถขับไล่ปอบได้ ความเชื่ออื่นก็บอกว่าปอบสามารถแปลงร่างเป็นสัตว์ต่างๆได้อีกด้วย นอกจากนี้ปอบยังมีด้วยกันมากมายหลายประเภท ไม่ว่าจะเป็น ปอบสิงสู่ คือ ปอบที่เข้ามาสิงผู้ที่มีร่างกายและจิตใจอ่อนแอ ปอบเชื้อสาย คือ ปอบที่สืบทอดกันผ่านทางสายเลือด หากบรรพบุรุษเคยเป็นปอบมาก่อนลูกหลานก็จะกลายเป็นปอบไปด้วย ยังมีปอบแลกหน้า เป็นปอบที่ชอบป้ายความผิดให้คนอื่นและปอบกึกกัก คือ ปอบที่ไม่พูดไม่จาจนกว่าจะมีคนถามจึงบอกใบ้ว่าตนเป็นปอบ ความเชื่อทางพระพุทธศาสนาก็เคยบอกเล่าเกี่ยวกับเรื่องปอบอยู่บ้างว่า ปอบเป็นวิญญาณของยักษ์ที่เข้ามาสิงสู่ร่างคนเพื่อจะได้ออกหากินของดิบ เนื้อสด ตับไตไส้พุง ทั้งมนุษย์และของสัตว์ ส่วนลักษณะของปอบนั้น หากไม่ใช่ปอบหน้าปลวกที่เมื่อแปลงกายจะมีหน้าตาอัปลักษณ์ยับยู่ยี่ ส่วนใหญ่ก็จะหน้าตาเหมือนมนุษย์ทั่วไปแตกต่างตรงที่มีลักษณะนิสัยแปลกประหลาดกว่าคนปกติ เช่น กินจุและร้องอยากกินของสดตลอดเวลา บ้างก็ทำตัวเหมือนผีบ้าพร่ำเพ้อพูดจาอยู่คนเดียว หรืออาจซึมเศร้าเก็บตัวจับไข้ได้ป่วย มักจะไม่ค่อยเสวนากับใครสายตาก้มมองต่ำอยู่ตลอด แต่เมื่อเจอคนที่มีร่างกายและจิตใจอ่อนแอ เช่น คนท้องหรือคนแก่จะชอบเข้าไปตีสนิท แต่แม้จะน่ากลัวเพียงไรปอบก็ยังมีวิธีป้องกันอยู่ คือ ให้นำแหมาครอบเป้าหมายของปอบไว้เพื่อไม่ให้ปอบเข้ามากินเครื่องในได้ หรืออาจให้คนคนนั้นพกยันต์ติดตัวเอาไว้ตลอดเวลา
แม้ปอบจะเป็นความเชื่อที่แพร่หลายในภาคอีสาน แต่ในทางวิทยาศาสตร์นั้นก็มีการพิสูจน์อยู่บ่อยครั้งว่าปอบเป็นเพียงแค่การอุปทานหมู่ของกลุ่มคน และทางจิตวิทยาก็บอกว่าปอบ คือ สิ่งที่ชาวบ้านในละแวกนั้นจินตนาการกันไปเอง อันเกิดจากความหวาดระแวงต่อคนแปลกหน้า คนต่างถิ่น หรือคนที่ชอบทำตัวแปลกประหลาดจากตน เช่นเดียวกับทางยุโรปที่มีการล่าแม่มด ทั้งนี้ก็เป็นความเชื่อส่วนบุคคลไม่อาจฟันธงได้ว่ามีจริงหรือไม่
