เรื่องเล่า “บ้านพักริมทะเล”

เรื่องเล่า “บ้านพักริมทะเล”

            เรื่องเล่า “บ้านพักริมทะเล” ได้ถ่ายทอดเรื่องราวของผู้เล่าคนหนึ่งที่ได้ชวนครอบครัวอันประกอบไปด้วยภรรยาของเขาและลูก ๆ ของเขามาพักผ่อนกันที่ทะเลในอำเภอแห่งหนึ่งของจังหวัดระยอง โดยได้จองรีสอร์ตที่เพิ่งเปิดใหม่ได้ไม่นานผ่านทางเว็บไซต์ด้วยเห็นว่าองค์ประกอบทุกอย่างได้ ตั้งแต่ตัวรีสอร์ตที่ด้านหนึ่งติดทะเลและด้านหนึ่งติดตีนเขา มีทางเดินลงไปเล่นน้ำยังชายหาด มีบ้านพักเป็นหลัง ๆ พร้อมระเบียงยื่นออกไปยังทะเลรับลมเย็น ๆ พร้อมชมวิวทะเลกว้างขวาง 180 องศา มีโต๊ะนั่งรับประทานอาหารฉลองชิลล์ ๆ ได้ อีกทั้งยังมีสระว่ายน้ำส่วนกลางให้บริการลูกค้าที่มาพักแบบไม่คิดค่าบริการเพิ่มด้วย แม้จะเป็นเพียงบ้านหลังกะทัดรัดก็ตาม แต่ด้วยบรรยากาศที่เงียบสงบออกมาจากนอกชุมชนตัวอำเภอ จึงดูมีความเป็นส่วนตัว แถมแถมราคาก็ถูกด้วย มีหรือที่พวกเขาจะไม่รีบจอง

              ในวันนั้นพวกเขาออกเดินทางจากต่างจังหวัดมาตั้งแต่เช้า จนมาถึงรีสอร์ตในช่วงเวลาบ่ายแก่ ๆ ทันทีที่นำรถเข้ามาจอดหน้าบ้านเจ้าของที่พัก ผู้เล่าก็ให้ทุกคนรออยู่ในรถก่อนที่เขาจะเข้าไปเช็กอินซึ่งเจ้าของรีสอร์ตก็ทักทายอย่างเป็นกันเองและพูดว่า “โชคดีที่เป็นช่วงโลว์ซีซั่นจึงมีแค่พวกคุณที่มาพักรีสอร์ตของเราเพียงบ้านเดียวเท่านั้น พักผ่อนให้สบาย ทำตัวอิสระชิลล์ ๆ ได้เลยนะครับ คิดว่าเป็นบ้านคุณก็ได้” แม้ว่าผู้เล่าจะรับกุญแจมาโดยไม่พูดอะไรต่อ แต่ก็อดแปลกใจไม่ได้ เขาเข้าใจดีว่าช่วงโลว์ซีซั่นคนที่มาเที่ยวย่อมจะน้อยอยู่แล้ว แต่ก็ไม่น่าจะถึงกับไม่มีคนเลย

ถึงกระนั้นเขาก็พยายามจะไม่คิดอะไรแล้วมองว่าน่าจะเพราะรีสอร์ตเพิ่งเปิดมาได้ไม่นานจึงขึ้นรถก่อนจะขับพาทุกคนไปจอดที่หน้าบ้านพักริมทะเลของตัวเองที่อยู่หลังในสุดติดเขาพอดี บรรยากาศของรีสอร์ตเล็ก ๆ นี้ไม่ได้มีการจัดสภาพภูมิทัศน์มากนัก มีแค่ต้นเฟื่องฟ้าลูกเป็นแถวตามหน้าบ้านพักแต่ละหลังให้พอสวยงามเท่านั้น ทุกคนพากันนำสัมภาระไปเก็บแล้วออกไปเล่นน้ำทะเลกัน ก่อนที่ในเวลาเย็นค่ำผู้เล่าจะซื้ออาหารจากในตัวอำเภอมาวางเตรียมรับประทานกันที่โต๊ะริมระเบียงบ้านที่ติดทะเล ช่วงนั้นเป็นเวลา 1 ทุ่มนิด ๆ ภรรยาของผู้เล่าได้ขอตัวไปตามลูก ๆ ที่ขึ้นจากทะเลมาเล่นน้ำที่สระว่ายน้ำกันอยู่นาน จนผ่านไปไม่ถึงสิบนาที เขาก็เห็นเธอจูงลูก ๆ ที่ตัวยังเปียกโชกจากการเล่นน้ำวิ่งเข้ามาในบ้านด้วยสีหน้าซีดก่อนจะไล่ให้ลูก ๆ ไปอาบน้ำให้เรียบร้อย

เขาที่เห็นสีหน้าภรรยาดูไม่ปกติจึงถามออกไปว่าเป็นอะไร ภรรยาเขาจึงเล่าให้ฟังว่า ตอนไปถึงสระว่ายน้ำแล้วรอให้ลูกของเธอเก็บของ สายตาของเธอได้มองไปยังตึกร้างของโรงแรมแห่งหนึ่งที่ติดกับสระว่ายน้ำของรีสอร์ต โรงแรมนี้จากที่ได้ข้อมูลมาก่อนเดินทาง เธอจำได้ว่าเจ้าของตั้งใจสร้างให้เป็นโรงแรมหรูแต่ด้วยเหตุผลบางอย่างทำให้สร้างต่อไม่ได้และปล่อยทิ้งร้างไว้ซึ่งมองเวลากลางวันก็ไม่ได้น่ากลัวอะไร แต่พอเมื่อกี้ที่เธอไปถึงกลับพบว่าตึกดูเก่ามากกว่าที่เห็นตอนกลางวัน แต่เธอก็พยายามจะไม่คิดอะไร จนแวบหนึ่งที่หันไปดูว่าลูก ๆ เก็บของถึงไหนแล้ว เธอก็รู้สึกขนลุกเหมือนมีใครจับจ้องมาจากฝั่งตึกร้างจึงลองมองดูและพบว่ามีเงาผู้หญิงคนหนึ่งมองเธอกับลูก ๆ จากหน้าต่างชั้นบนของโรงแรมก่อนที่เธอจะได้ยินเสียงหัวเราะตามมาและลูก ๆ ของเธอก็เหมือนจะชะงักเพราะเสียงนี้เช่นเดียวกัน เธอจึงรีบจูงมือลูก ๆ วิ่งกลับมาที่บ้านพร้อมหยิบข้าวของต่าง ๆ แบบลวก ๆ

เมื่อผู้เล่าได้ฟังก็เห็นว่าภรรยาดูสั่น ๆ ด้วยความกลัวจึงพยายามปลอบเธอว่าไม่มีอะไรก่อนจะให้เธอไปอาบน้ำก่อนค่อยลงมารับประทานอาหารเพราะดูเหมือนเธอจะรู้สึกร้อน ๆ หนาว ๆ เขาจึงกลัวจะเป็นไข้ แต่ผ่านไปเพียงแค่ไม่นาน เสียงกรี๊ดของอีกฝ่ายก็ดังมาจากห้องน้ำ ผู้เล่าจึงรีบวิ่งไปดูก็เห็นว่า ภรรยาที่นุ่งกระโจมอกกำลังหลับตาปี๋พร้อมกับกอดลูก ๆ เธอที่กำลังทำท่างงอยู่ในอ้อมกอด พร้อมบอกเขาว่า “พี่! มีใครก็ไม่รู้มองหนูจากบนต้นไม้ที่ติดกับหน้าต่างห้องน้ำ โรคจิตหรือเปล่า” ผู้เล่าที่ได้ยินก็วิ่งออกไปนอกบ้านเพื่อจะอ้อมไปดูบริเวณต้นไม้ใหญ่เจ้าปัญหาซึ่งติดกับด้านที่เป็นตีนเขาเพื่อจะดักคนคนนั้นแต่ก็ไม่เจอใคร เขาจึงให้ทุกคนใจเย็นและมารับประทานอาหารร่วมกันทั้งที่ในใจก็คิดว่ารีสอร์ตนี้ไม่น่าจะปกติแล้ว

หลังจากรับประทานอาหารเสร็จและภรรยากับลูก ๆ นั่งดูโทรทัศน์อยู่ในห้อง เขาจึงเดินออกจากบ้านพักเพื่อจะคุยปรึกษาเรื่องที่เกิดขึ้นกับเจ้าของ ตอนนั้นก็ยังไม่ได้คิดเรื่องผี แต่คิดเรื่องอันตรายจากคนแปลกหน้ามากกว่า ปรากฏว่า ไม่มีใครอยู่ในบ้านที่รับเช็กอินสักคน! ขณะที่เขากำลังหัวเสียที่ไม่มีใครอยู่แสตนด์บายอำนวยความสะดวกให้แขกอย่างพวกเขา ก็มีลุงคนหนึ่งที่เดินผ่านประตูทางเข้ารีสอร์ตแล้วเรียกเขาพร้อมถามว่า “มาพักที่นี่หรอ? เป็นแขกคนที่สองเลยนะเนี่ยตั้งแต่เปิดมาหลายเดือน” พอได้ฟังเขาก็ถึงกับตกใจและคิดว่าลุงคนนี้น่าจะรู้เรื่องรีสอร์ตเป็นอย่างดีจึงเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้อีกฝ่ายฟัง ลุงคนนั้นยิ้มพร้อมกับชักชวนให้เขาไปนั่งดื่มด้วยกันที่บ้านของตนซึ่งอยู่ห่างจากรีสอร์ตเพียงแค่ไม่กี่สิบเมตร

บ้านของลุงคนนั้นมีสภาพแบบบ้านหลังเล็ก ๆ ของชาวบ้านภาคตะวันออกที่อยู่ติดตีนเขา มีม้านั่งอยู่หน้าบ้านพร้อมเครื่องดื่มมึนเมากับขนมที่ลุงนำออกมาจากบ้าน ก่อนที่ลุงจะเล่าว่า ตนอยู่บ้านนี้คนเดียวมานานแล้ว นาน ๆ ทีได้มีคนมานั่งคุยเล่นเป็นเพื่อนก็ดี และลุงได้เล่าถึงทำเลที่ตั้งของรีสอร์ตซึ่งเจ้าที่แรงทำให้ไม่ดึงดูดคนมาพักเท่าไหร่ คนที่มาเที่ยวทะเลอำเภอนี้บ่อย ๆ จะรู้กันดี แถมล่าสุดมีแขกรายแรกมาพักก็ถูกผีหลอกด้วย โดนแอบมองจากบนต้นไม้บริเวณบ้านพักเหมือนเคสของภรรยาผู้เล่าเลย แต่เคสนั้นเขาเห็นว่าเป็นผู้ชายที่แต่งกายด้วยชุดขวาดวิ่น ดวงตาไร้ตาดำกำลังนั่งแกว่งขาอยู่ ซึ่งเมื่อส่องไฟฉายไปเจอ ชายคนนั้นก็กระโดดลงไปยังชายหาดและหายไปกับอากาศเลย ผู้เล่าจึงคิดว่าหากบอกเรื่องนี้กับภรรยาก็คงทำให้ทุกคนกลัวมากจึงรอให้เช้าก่อน คืนนั้นเขานั่งคุยสัพเพเหระกับลุงไปจนเริ่มเที่ยงคืนจึงบอกลา

เช้าวันต่อมา เขารีบให้ภรรยาเก็บข้าวของไปขึ้นรถและเช็กเอ้าท์ออกโดยไม่พูดอะไรกับเจ้าของรีสอร์ต แต่เขาคิดว่าจะไปกล่าวลาลุงคนนั้นสักหน่อย แต่ปรากฏว่าพอรถขับมาถึงจุดที่ควรเป็นบ้านของลุงคนนั้น เขากลับเห็นว่ามันไม่ใช่บ้านคนแบบที่เห็นเมื่อคืน แต่เป็นศาลเพียงตาที่ติดริมเขา! ทำให้ผู้เล่าถึงกับรีบขับรถออกไป ภรรยาที่ตกใจกับท่าทีของเขาจึงเอ่ยถามและเขาก็ได้เล่าเรื่องทั้งหมดจนกลายเป็นประสบการณ์ที่พวกเขาขนลุกระหว่างมาเที่ยวทะเลแบบไม่มีวันลืมเลย

ข้อคิด เรื่องเล่าบ้านพักริมทะเล

            สำหรับ เรื่องลี้ลับ เรื่องเล่าบ้านพักริมทะเล มีข้อคิดที่อยากบอกทุกคนว่า ก่อนจะจองที่พักใด ๆ ก็ตามต้องมีการตรวจสอบข้อมูลและการรีวิวมาให้ดีก่อน ไม่ใช่ดูเพียงแค่ว่าบรรยากาศที่พักดีและราคาถูก เพราะบางที่อาจจะอยู่ในทำเลที่ไม่ปลอดภัย หากคุณไม่เจอผีก็อาจเจอกับคนอันตรายได้ง่าย ๆ

อัพเดทข่าวสาร สาระดีๆ เพิ่มเติมที่ The7days

#ประสบการณ์หลอน #บ้านพักริมทะเล