สำหรับ เรื่องลี้ลับ ลึก ๆ แล้วมนุษย์เรานั้นไม่มีใครที่บอกว่า ตัวเองไม่มีความโดดเด่น ไม่สวย ไม่หล่ออย่างแท้จริงหรอก แม้ว่าภายนอกเราจะดูเป็นคนถ่อมตัวตนแค่ไหนก็ตาม แต่พื้นฐานจิตใจของมนุษย์เราย่อมจะมีการให้กำลังใจและชื่นชมตัวเองเพื่อให้สามารถเดินหน้าชีวิตต่อในวันใหม่ ๆ ได้อย่างมีความสุข ไม่เอาแต่กักขังตัวเองให้จมอยู่กับสิ่งเดิม ๆ ที่เราจะไม่มีความสุข การให้กำลังใจและการบอกว่าตัวเรานั้นดีอย่างโน้นดีอย่างนี้จึงเป็นการมองโลกในแง่ดีและเสริมสุขภาพจิตที่ดีของคุณด้วย แต่สำหรับคนบางกลุ่มที่มั่นใจในตัวเองสูงเกินไปว่า ภายนอกของตัวเองมีเสน่ห์จนใคร ๆ ก็เทียบชั้นไม่ได้ ดีสุด เพอร์เฟ็กต์สุด หากมีจุดด่างพร้อยเมื่อไหร่ก็จะเครียดและหาทางกลบเกลื่อนไม่ให้ใครเห็นด้านแย่ ๆ ทุกคนต้องเห็นแต่ด้านดีที่เพอร์เฟ็กต์ของฉันเท่านั้นเพราะฉันสมบูรณ์แบบก็อาจจะทำให้กลายเป็น “โรคหลงตัวเอง” หรือ “โรคนาร์ซิสซัสซินโดรม” ได้ อ่านมาถึงตรงนี้ หากใครเป็นสายดอกไม้ยุโรปก็อาจจะเกิดความเอ๊ะ! ว่านาร์ซิสซัสเป็นชื่อดอกไม้ไม่ใช่หรือ แล้วทำไมจึงมาเชื่อมโยงกับการหลงตัวเองได้ นั่นก็เพราะทางกรีกมีความเชื่อว่า จุดเริ่มต้นของการกำเนิด ดอกนาร์ซิสซัส ดอกแรกของโลกนั้นมาจากความหลงตัวเองของบุคคลที่ชื่อว่า “นาร์ซิสซัส”ไง!
เรื่องราวการกำเนิด “ดอกนาร์ซิสซัส”

เรื่องราวการกำเนิด “ดอกนาร์ซิสซัส” มีจุดเริ่มต้นมาจากตำนานการเล่าขานของกรีกที่กล่าวถึงชายหนุ่มที่ชื่อว่า “นาร์ซิสซัส” เขาเป็นบุตรของเทพแม่น้ำเซฟิสซัส กับนางไม้ลีไรโอพี มีอาชีพนายพรานอยู่ในดินแดนเธสพิเอ ซึ่งเลื่องชื่อด้านรูปลักษณ์ที่งดงามมากซะจนเหล่านางไม้ต่างก็ตกหลุมรักเขาตั้งแต่แรกเห็น แต่เขากลับไม่ชายตาแลใครเลย เพราะนาร์ซิสซัสต้องการแสวงหาเพียงบุคคลที่สมบูรณ์แบบเท่านั้นที่จะครองคู่กับเขาได้
จนวันหนึ่งชีวิตของเขาก็ต้องเปลี่ยนไป เมื่อนาร์ซิสซัสได้ออกล่าสัตว์อยู่ในป่าและพบกับนางไม้ “เอ็คโค” นางอัปสรประจำเทพีเฮร่า มเหสีเอกของเทพซุส ซึ่งเมื่อนางไม้เอ็คโคได้เจอกับนาร์ซิสซัสจึงตกหลุมรักในรูปโฉมที่งดงาม หากแต่ด้วยคำสาปเสียงสะท้อนจากเทพเฮร่าที่นางได้รับ ทำให้นางทำได้เพียงพูดออกมาตามคำของนาร์ซิสซัสจนเหมือนเลียนแบบ ทำให้นาร์ซิสซัสถึงกับไล่เอ็คโค่ด้วยความรังเกียจจนเธอหนีไปด้วยความอับอาย ความยิ่งทระนงตนของนาร์ซิสซัสทั้งหมดอยู่ในสายตาของเทพีอะโฟรไดท์มาตลอด ด้วยนางเป็นเทพีแห่งความรักจึงกริ้วที่นาร์ซิสซัสกล่าววาจาทำร้ายจิตใจเอคโค่ เทพีอะโฟรไดท์จึงได้ทรงสาปให้นาร์ซิสซัสหลงรักตัวเอง ซึ่งคำสาปนั้นก็ได้เกิดขึ้นทันทีที่นาร์ซิสซัสมาถึงบ่อน้ำกลางป่าแห่งนหนึ่งแล้วเห็นเงาตัวเองที่สะท้อนกับผิวน้ำ ทำให้เขาเกิดตกหลุมรักเงาของตัวเองอย่างสมบูรณ์แบบของตัวเองจนไม่เป็นอันกินอันนอนหรือขยับไปไหน และสิ้นใจอยู่ข้างบ่อน้ำนั้น แต่ด้วยจิตของเขาที่ยังคงยึดติดกับภาพสะท้อนของเงาตัวเองแม้ร่างจะดับสูญแล้วจึงทำให้นาร์ซิสซัสเกิดใหม่เป็น “ดอกนาร์ซิสซัส” ขึ้นรอบบ่อน้ำกลางป่า ซึ่งเราจะเห็นได้ทั่วโลก แต่ชื่อไทยของดอกนาร์ซิสซัสจะเป็น “ดอกดารารัตน์”

ข้อคิดของเรื่องราวการกำเนิด “ดอกนาร์ซิสซัส”
เรื่องลี้ลับ เรื่องราวการกำเนิด “ดอกนาร์ซิสซัส” ได้ให้ข้อคิดว่า การที่เราหลงตัวเองมากเกินไปอาจจะทำให้เราติดนิสัยที่ชอบกดขี่หรือทำให้คนอื่นมองดูว่าตัวเองต่ำกว่าทั้งที่มนุษย์ทุกคนมีความโดดเด่นในตัวที่แตกต่างกันออกไป และเท่าเทียมกันในคุณค่าของชีวิต

อัพเดทข่าวสาร สาระดีๆ เพิ่มเติมที่ The7days