เรื่องสยองที่มีคนรู้น้อย “ถ้ำซ่อนผี เมืองตรัง”

เรื่องเล่าสยอง “ถ้ำซ่อนผี เมืองตรัง”

            “ถ้ำซ่อนผีเมืองตรัง” เป็นเรื่องเล่าของผู้เล่าทางบ้านท่านหนึ่งที่ขอใช้นามสมมุติว่า “คุณต้น” ซึ่งได้พบกับเหตุการณ์สยองขวัญนี้เมื่อช่วงปี 2564 ที่คุณต้นได้มีโอกาสไปแวะเที่ยวที่สวนสาธารณะแห่งหนึ่งใจกลางเมืองตรังที่เป็นสวนสาธารณะยอดฮิตของผู้คน มีหนองน้ำล้อมรอบเกาะกลางที่เป็นพื้นที่สวนสาธารณะให้ผู้คนได้ข้ามสะพานกันแล้วไปนั่งเล่น ปิกนิก ทำกิจกรรมต่าง ๆ คลายร้อนสบาย ๆ ซึ่งก็เป็นปกติที่หากคุณต้นกับเพื่อนเลิกเรียนเร็วก็จะมักจะขี่รถออกจากวิทยาลัยแล้วนำของกินมานั่งชมวิวหนองน้ำกันที่สวนสาธารณะแห่งนี้ในช่วงเย็น

วันนี้ก็เป็นอีกวันหนึ่งที่ไม่ได้มีอะไรพิเศษ คุณต้นกับเพื่อน ๆ ก็ได้ซื้อของกินมานั่งบนเกาะที่สวนสาธารณะแห่งนี้ชิลล์ ๆ จนกระทั่งเพื่อนของคุณต้นคนหนึ่งเกิดติดลมจึงได้ชวนคุยเรื่องอดีตก่อนที่เกาะกลางน้ำแห่งนี้จะถูกเปลี่ยนให้กลายเป็นสวนสาธารณะว่า เมื่อสมัยก่อน ยายของเขาเคยเล่าให้ฟังว่า ตั้งแต่อดีตมาแล้ว สถานที่ตรงนี้เป็นเกาะกลางหนองน้ำที่มีแต่ภูเขาและป่าอันวังเวงที่เกิดขึ้นมาได้อย่างไรก็ไม่มีใครรู้ จึงอยู่นอกสายตาผู้คนมาก ๆ แต่เวลาที่ผู้คนทำผิดต่อบ้านเมืองจนต้องโทษประหารชีวิต ทางการก็มักจะนำนักโทษทุกคนขึ้นเรือมายังเกาะแห่งนี้แล้วทำการประหารชีวิตบนภูเขาและบ้างก็ปล่อยให้อยู่ในถ้ำบนเขาที่ปิดทางออกไว้ไม่ให้เห็นเดือนเห็นตะวันจนพวกเขาอดอาหารอดน้ำเสียชีวิตในที่สุดจนเมื่อมีการเปลี่ยนแปลงกฎหมายก็ไม่ได้ใช้สถานที่นี้ในการประหารอีกและถูกทิ้งร้างไว้ จนเมื่อหลายสิบปีก่อนได้มีข่าวดังออกมาว่า มีผู้หญิงคนหนึ่งถูกผู้ชายจับตัวไปยังเกาะกลางน้ำแห่งนี้แล้วทำมิดีมิร้ายก่อนจะฆ่าแล้วนำศพไปไว้ในถ้ำนั้น กว่าจะเจอศพแล้วเอาออกมาได้ก็หลายวัน แล้วจากนั้นก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้นอีกจนถูกเปลี่ยนมาเป็นสวนสาธารณะที่เราอยู่กันนี่เอง

หลังจากที่ทุกคนในกลุ่มได้ฟังเพื่อนคนนั้นเล่าก็ล้วนแต่ขนลุก ทว่าต่างคนต่างก็ตื่นเต้นเมื่อเพิ่งได้รู้ว่าสวนสาธารณะนี้มีถ้ำอยู่ด้วย! ด้วยความที่กำลังอยู่ในอารมณ์คึกทำให้เพื่อนที่เล่าเรื่องอดีตเกิดอยากอาสาพาทุกคนไปค้นหาถ้ำที่ซ่อนอยู่บนเขากันเพราะยังมีเวลาอีกมากกว่าจะได้เวลากลับ เขาจึงพาทุกคนค่อย ๆ เดินมาบริเวณหลังสวนสาธารณะที่เต็มไปด้วยป่าไม้และให้ช่วยกันแหวกต้นไม้ที่ขึ้นรกชัฏเพื่อหาทางขึ้นภูเขาที่ถูกต้นไม้ขึ้นมิด ซึ่งเพื่อนของเขาจำได้ว่าตรงทางเดินเท้าปีนขึ้นเขาจะมีเก้าอี้ม้านั่งอยู่

ใช้เวลาหากันสักพัก เพื่อนคนหนึ่งในกลุ่มก็พบกับเก้าอี้ม้านั่งเก่า ๆ ที่มีร่องรอยผุพังและด้านหลังก็เป็นทางให้ปีนขึ้นไปได้จริง ๆ เพื่อนที่นำจึงพากันปีนขึ้นไปบนเขา ระหว่างที่ปีนในระดับที่สูงขึ้นนั้นคุณต้นก็หันไปมองยังด้านหลังที่เห็นวิวทิวทัศน์ของสวนสาธารณะมุมสูงที่ผู้คนกำลังเดินไปเดินมานั่งเล่นกันปกติ มองดูแล้วรู้สึกว่าวิวสวนสาธารณะเวลานี้ช่างสวยงามกว่าที่เห็นตอนเดินอยู่ด้านล่างเสียอีก แต่น่าแปลกที่ยิ่งขึ้นมาสูงเท่าไหร่ ท้องฟ้าก็ยิ่งครึ้มเหมือนว่าอีกไม่นานจะมีฝนตกลงมาแน่ ๆ คุณต้นจึงรีบบอกให้รีบ ๆ ขึ้นไปหาถ้ำกันเร็วหน่อยเพราะเดี๋ยวลงมาหาที่หลบไม่ทันจะลื่นและอันตราย

เมื่อพวกเขาไต่ขึ้นมาจนถึงจุดสูงจุดหนึ่งของเขาที่มีทางยื่นออกมากว้างพอให้เดินเท้ารอบเขาได้ เพื่อนคนเดิมก็กล่าวว่า “ถ้าจำไม่ผิดที่ยายเคยบอก ถ้ำน่าจะอยู่รอบ ๆ นี้แหละ” ก่อนที่เขาจะรีบกวาดพงหญ้ามุดหาถ้ำอย่างรวดเร็ว ทุกคนจึงได้ช่วยกันหาจนผ่านไปสักพักก็พบกับถ้ำดังกล่าวจริง ๆ

ปากถ้ำบนเขาอันแสนลึกลับนี้มีปากถ้ำที่อยู่ต่ำกว่าตัวพวกเขาเล็กน้อยและด้านหน้าก็มีม้านั่งหินอ่อนเก่า ๆ ตั้งอยู่ ด้วยความอยากรู้อยากเห็นและความคิดที่ว่ากลุ่มตัวเองอาจจะเป็นคนรุ่นใหม่กลุ่มแรกที่พบถ้ำที่ซ่อนตัวอยู่ในสวนสาธารณะแห่งนี้ด้วยจึงไม่รอช้าที่จะพากันค่อย ๆ ลอดเข้าปากถ้ำและไต่ลงมาจนถึงพื้นถ้ำ ซึ่งด้วยความที่ในถ้ำนี้มืดมาก ทุกคนจึงต้องเปิดไฟฉายโทรศัพท์มือถือขึ้นมาก็พบว่า ถ้ำนี้ค่อนข้างมีขนาดใหญ่พอสมควร เพราะจากจุดที่พวกเขายืนอยู่ก็ยังมีอีกห้องหนึ่งของถ้ำที่เชื่อมต่อกันได้ พอเห็นแบบนั้น เพื่อนเขาคนหนึ่งที่รู้สึกตื่นตาตื่นใจกับบรรยากาศแปลกใหม่นี้จึงอาสาเดินเข้าไปในห้องนั้นก่อนเพื่อดูความปลอดภัยให้

พอเพื่อนคนนั้นเข้าไปได้ไม่นาน คุณต้นกับเพื่อนที่เหลือก็ได้ยินเสียงเพื่อนอีกคนตะโกนบอกว่า ให้เข้ามาในห้องได้เลย ทางสะดวก พวกเขาจึงได้เดินตามกันไปในห้องนั้นก่อนจะพบกับหินมากมายที่เรียงตัวกันอย่างสวยงามและต่างก็ชวนคุยถึงเรื่องราวของถ้ำนี้ที่มันน่าค้นหากว่าที่คิด แต่ขณะนั้นเองจู่ ๆ เพื่อนคนหนึ่งก็ร้องขึ้นมาด้วยความตกใจก่อนจะฉายไฟไปที่กองหินขนาดใหญ่ที่อยู่มุมหนึ่งของถ้ำซึ่งมีรูปร่างแปลกเหมือนกับ “โครงสร้างร่างกายผู้หญิง!”

ทุกคนต่างก็มองกองหินนั้นด้วยความสงสัย แต่แล้วเพื่อนคนเดิมที่ร้องก็รีบบอกทุกคนว่า เขาเพิ่งนึกขึ้นมาได้ว่าต้องรีบกลับบ้านด่วน อีกอย่างนี่ก็เย็นมากแล้ว ถ้าไม่รีบออกไปจะไม่ดีได้ ทุกคนที่คิดเห็นตรงกันจึงเดินออกไปยังห้องกลางที่พวกเขามายืนอยู่ในตอนแรกและค่อย ๆ ปีนขึ้นไปยังปากถ้ำทีละคน ๆ ในระหว่างนั้นคุณต้นก็ได้แต่สงสัยกับพฤติกรรมของเพื่อนที่ร้องซึ่งตอนนี้ฝ่ายนั้นกำลังมองเพื่อน ๆ ในกลุ่มที่ค่อย ๆ ปีนขึ้นไปทีละคนสลับกับหันไปฉายไฟบริเวณปากทางเข้าห้องในถ้ำเมื่อกี้ที่เพิ่งออกมาด้วยสีหน้าตื่น ๆ

              กระทั่งเหลือแค่เพียงคุณต้นและอีกฝ่ายเท่านั้น เพื่อนคนนั้นก็รีบดันหลังคุณต้นแล้วพูดด้วยน้ำเสียงสั่น ๆ ว่า “เฮ้ย! รีบขึ้นไปเร็ว ๆ” คุณต้นจึงรีบปีนออกมาจากถ้ำด้วยความรีบร้อนเพราะคิดว่ามันต้องมีอะไรไม่ปกติแน่ ๆ เมื่อเขาขึ้นมาอยู่หน้าปากถ้ำพร้อมเพื่อนคนอื่นได้แล้วจึงได้ฉายไฟไปยังเพื่อนคนนั้นที่กำลังตามขึ้นมาก็ต้องตกใจอย่างมากเมื่อเขาเห็นว่า ด้านหลังเพื่อนคนนั้นที่กำลังปีนขึ้นมาเป็นคนสุดท้าย ได้มีผู้หญิงคนหนึ่งที่ร่างผอมจนแถบจะเห็นหนังหุ้มกระดูกแต่งกายด้วยชุดสีขาวเดินออกมาพร้อมยื่นมือซีดจนเกือบจะจับตัวเพื่อนเขาไว้ได้แล้ว เขาจึงรีบเอื้อมมือมาจับเพื่อนเขาให้ขึ้นมาเร็ว ๆ จนสุดท้ายเพื่อนคนนั้นก็ขึ้นมาสำเร็จ และผู้หญิงในถ้ำก็ไม่ได้อยู่ตรงนั้นแล้ว

              หลังจากที่ทุกคนกลับมาจากสวนสาธารณะแห่งนั้นก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น คุณต้นเองก็ใช้ชีวิตปกติ จนกระทั่งในช่วงเย็นของวันต่อมา จู่ ๆ เขาก็ได้ยินเสียงสุนัขแถวบ้านที่เห่ากันเกลียวอยู่หน้าบ้านเขาซึ่งปกติแล้วจะไม่เป็นเช่นนี้หากไม่มีคนแปลกหน้ามา เขาจึงได้มองจากหน้าต่างแล้วก็พบว่าไม่มีใคร จึงไม่ได้คิดอะไรและนั่งทำกิจกรรมของตัวเองต่อ แต่จนแล้วจนรอดสุนัขก็ยังเห่าอยู่จนถึงกลางดึกบางตัวก็เริ่มหอนด้วยจนเขารู้สึกว่ามันเริ่มผิดปกติ จึงตัดสินใจเดินไปแง้มผ้าม่านห้องนอนชั้นบนที่ตัวเองอยู่ออกและภาพที่เห็นก็ทำให้เขาต้องตกใจเมื่อ…มีผู้หญิงชุดขาวคนเดิมมายืนอยู่หน้าบ้านและมองเขาที่อยู่ชั้นบนแบบประสานตากันพอดี ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาว่า “ขอบุญหน่อย”

              แม้จะไม่รู้ว่าอีกฝ่ายอยู่ด้านล่างแต่ทำไมเขาถึงได้ยินเสียงเธอชัดขนาดนี้ แต่ด้วยความกลัว เขาจึงรีบปิดไฟและคลุมโปงนอน ขณะนั้นเองจู่ ๆ เขาก็ได้ยินเสียงเหมือนมีฝีเท้าหนึ่งเดินเป็นจังหวะขึ้นบันไดมาจนหยุดอยู่ที่หน้าห้องเขา ซึ่งเขามั่นใจว่าต้องเป็นผู้หญิงคนเดิมแน่ ๆ เพราะบ้านนี้เขาอยู่คนเดียว! คุณต้นจึงพยายามข่มตานอนจนหลับไปก่อนจะฝันเห็นผู้หญิงคนนี้มาตะคอกใส่หน้าเขาว่า “ไม่ได้ยินหรือไง! กูบอกว่ากูขอบุญหน่อย กูถูกขังมานานแล้ว…กูหิว กูหิว” ทำให้คุณต้นถึงกับสะดุ้งตื่นและพบว่าเป็นเวลาเช้าแล้ว

              วันต่อมาคุณต้นกับเพื่อนในกลุ่มจึงได้ชวนกันไปทำบุญที่วัด และเพื่อนคนเดิมก็ได้เล่าให้เขาฟังว่า ตอนนั้นที่เขาบอกว่าต้องรีบกลับบ้าน ความจริงแล้วไม่ใช่…แต่เป็นเพราะขณะที่ทุกคนกำลังมองกองหินที่เป็นรูปผู้หญิงอยู่นั้น จู่ ๆ เขาก็เห็นว่ามีผู้หญิงคนหนึ่งโผล่หน้าออกมาจากหลังกองหินนั้นแล้วหายตัวไปอย่างรวดเร็ว เขาจึงรีบให้ทุกคนออกจากถ้ำนั้น แถมขณะที่ทุกคนกำลังปีนออกจากถ้ำ เขาก็เห็นว่าบริเวณหน้าทางเข้าห้องนั้นมีผู้หญิงแต่งชุดสีขาวกำลังค่อย ๆ เดินออกมา เขาจึงเร่งทุกคนให้เร็วขึ้น ซึ่งพอดีกับที่คุณต้นขึ้นไปได้แล้ว เขาก็หลุดพ้นจากผู้หญิงคนนั้นที่เกือบจะเดินเข้ามาถึงตัวเขาได้พอดีจนเขาแทบนอนไม่หลับเลยเมื่อกลับไป หลังจากนั้นพวกเขาก็ไม่กล้าที่จะท้าลองไปสำรวจพื้นที่ที่ไม่มีใครเข้าอีกเลย!

ข้อสันนิษฐานจากประสบการณ์ “ถ้ำซ่อนผีเมืองตรัง”

            จากประสบการณ์สยองในเรื่องเล่า “ถ้ำซ่อนผีเมืองตรัง” ที่ผู้คนได้ไปเจอมามีความเป็นไปได้ว่า ผู้หญิงคนนั้นอาจเป็นดวงวิญญาณที่ดูแลสถานที่ภายในถ้ำ แต่เพราะปัจจุบันมีการสร้างสถานที่ตรงนี้เป็นสวนสาธารณะเกาะกลางน้ำที่เต็มไปด้วยทุ่งดอกไม้และจุดเช็กอินถ่ายรูปสวย ๆ และภูเขาก็ถูกบดบังด้วยป่าไม้ต่าง ๆ ทำให้ไม่มีใครที่ขึ้นมาทำหน้าที่นำของบูชาดวงจิตนั้นเหมือนเมื่อก่อน ทำให้ผู้หญิงคนนั้นเกิดความหิวโหยก็เป็นได้ ติดตามกันต่อได้ใน เรื่องลี้ลับ

อัพเดทข่าวสาร สาระดีๆ เพิ่มเติมที่ The7days

#เรื่องเล่าสยอง #จังหวัดตรัง