พบกันอีกครั้งกับ เรื่องลี้ลับ ความใสซื่อและความบริสุทธิ์ คือ สิ่งที่อยู่ในตัวของเด็กทุกคนที่ยังคงอายุน้อย พวกเขาเปรียบเสมือนผ้าขาวที่ไม่รู้ว่าสิ่งใดถูกหรือสิ่งใดผิด พวกเขาแค่เพียงต้องการที่จะอยากได้ในสิ่งที่ใฝ่ฝันก็เท่านั้น แต่ก็อย่าลืมว่า สักวันเมื่อเขาโตขึ้นก็ย่อมจะต้องมีปฏิสัมพันธ์กับสังคมภายนอกมากกว่าเดิมไม่ว่าเขาจะอยู่กับเพื่อนวัยเดียวกันหรือผู้ใหญ่ เขาก็ต้องปรับตัวใช้ชีวิตอยู่กับคนอื่น ๆ ให้ได้และเคารพต่อกฎระเบียบตามมารยาทของสังคม การปลูกฝังนิสัยที่ดีให้แก่เด็กจึงเป็นสิ่งที่สำคัญซึ่งคุณไม่ควรจะมองข้ามอย่างมาก เพราะหากยังให้เขาติดอยู่กับนิสัยที่อยากได้อะไรก็ต้องได้โดยไร้เหตุผล ไม่มีข้อตกลงตามเงื่อนไขกันเช่นนี้ก็จะทำให้เขาขาดทักษะต่าง ๆ ในการใช้ชีวิตไปด้วยและอาจตกอยู่ในอันตรายได้เพราะความไม่รู้ ซึ่งวันนี้เราก็จะมาเล่าประสบการณ์ผีที่ชื่อเรื่อง “หลอกเก่ง” ประสบการณ์หลอน ที่จะทำให้คุณรู้ว่าการเลี้ยงดูเด็กเป็นสิ่งที่สำคัญมาก
เรื่องเล่าผี “หลอกเก่ง” ประสบการณ์หลอน

เรื่องเล่าผี “หลอกเก่ง” ได้บอกเล่าเรื่องราวจากประสบการณ์ตรงของคุณนิดที่เป็นผู้เล่าในสมัยก่อน ตอนนั้นที่คอนโดของคุณนิดมักจะมีเด็กผู้หญิงผมแกละคนหนึ่งเดินไปเดินมาอยู่บริเวณตู้กดน้ำเสมอซึ่งคุณนิดให้ชื่อว่า “น้องสวย” ซึ่งด้วยความที่อยู่คอนโดนี้มานานทำให้คุณนิดเจอน้องคนนี้มาตั้งแต่วันแรกที่น้องเกิดแล้วมาจนถึงวันนี้ที่น้องอยู่สัก ป.2-3
คอนโดนี้ 5 ตึก ตึกที่ปกติเด็ก ๆ เล่นจะมีร้านสะดวกซื้อขนาดใหญ่ตั้งอยู่ข้างใต้ เป็นแหล่งรวมพลของเด็กที่ชอบขอไอศกรีมหรือขนมจากผู้ใหญ่ใจดี ตอนแรก ๆ คุณนิดเห็นว่าเป็นแก๊งเด็กผู้ชายที่ครองอำนาจแถวนี้ แต่ตอนหลังกลับเห็นน้องสวยมาแจมด้วย ทำให้น้องสวยติดนิสัยชอบมาหลอกให้ผู้ใหญ่เลี้ยงขนมทุกรอบโดยบอกว่าไม่มีเงินบ้าง หรือทำไม่เป็นบ้าง แต่จะไม่พูดตรง ๆ ว่าขอให้เลี้ยง ผู้ใหญ่ส่วนใหญ่ก็มักจะงง ๆ และยอมจ่ายเงินให้แต่โดยดี แม้แต่คุณนิดก็ยังโดนด้วยแต่บางทีก็ปฏิเสธยาก
หลังจากนั้น ร้านสะดวกซื้อแบรนด์นี้ก็ได้ประดิษฐ์ตู้อัตโนมัติขึ้นมา และนำไปตั้งไว้ในอีกฝั่งของคอนโด ซึ่งเป็นตึกของน้องสวย อยู่มุมในสุด คนไม่ค่อยเดินผ่าน จึงง่ายต่อการที่น้องสวยจะมาขอกินฟรีเรื่อย ๆ ยิ่งขึ้น
กระทั่งคุณนิดได้ทุนระยะสั้นไปเรียนต่อที่อเมริกา 2 เดือนทำให้ไม่ได้กลับไปที่คอนโดอีก จนเวลาผ่านพ้นไป คุณนิดก็เดินทางกลับมาเมืองไทยด้วยความเหนื่อยล้ากับการนึกถึงแพลนที่จะไปทำความสะอาดห้องครั้งใหญ่เพราะตัวเองไม่ได้อยู่นาน แต่ระหว่างทางที่จะเดินไปยังห้องตัวเอง เธอกลับเจอน้องสวยยืนหลบอยู่แถวตู้กดอัตโนมัติ ตอนนั้นพระอาทิตย์ตกดินแล้ว คุณนิดแปลกใจที่พ่อแม่น้องไม่มาด้วย น้องสวยเห็นคุณนิดพอดีจึงเดินเข้ามาถาม
“พี่จ๋า น้ำอันนี้กดยังไงหรอ” คุณนิดบอกขั้นตอนด้วยอารมณ์เหนื่อยสุด ๆ
“พี่จ๋า ต้องใส่เงินเท่าไหร่หรอ” คุณนิดบอกตัวเลขไป
“พี่พอจะมีแบงค์ 20 ไหม?” คุณนิดหยิบแบงค์ 20 ขึ้นมาจากกระเป๋า ไม่ได้ให้แบบงง ๆ นะ แต่คิดว่าอยากขึ้นห้องแล้ว จ่ายให้ก็ได้
“พี่จ๋า ให้หรือ?” คุณนิดยื่นน้ำให้น้อง แล้วจะรีบไปขึ้นลิฟต์ แต่กลับได้ยินเสียงอะไรบางอย่างหล่นพื้นจนต้องหันกลับไปมอง
น้ำที่คุณนิดซื้อให้หล่นอยู่ที่ขาของน้อง น้องไม่ก้มเก็บสักที คุณนิดเลยเดินกลับมาหยิบให้ แต่ปรากฏว่าน้องไม่รับ
“พี่จ๋า หนูเจ็บมือ ฝากพี่เอาไปวางที่ตู้ตรงนั้นให้หน่อยได้ไหม” ตู้ที่น้องบอกเป็นที่วางแอลกอฮอล์ และชั้นวางของขนาดประมาณ 1 เมตร ทำจากไม้ที่โคตรหนัก วางอยู่ในตึก ไม่ไกลจากตู้นัก คุณนิดก็เอาไปวางแล้วรีบขึ้นลิฟต์กลับห้อง

หลังจากนั้นคุณนิดก็กลับไปทำความสะอาดห้องและนอนยาวจนวันต่อมา ช่วงที่กำลังจะลงไปซื้อของกิน น้องสวยก็มาดักรอที่หน้าตู้ คราวนี้คุณนิดรู้สึกว่าร่างกายน้องดูผิดสังเกต ที่มือของน้องสวยเลอะดินและมีแผลเหวอะ คุณนิดบอกน้องว่าจะพาไปหาพ่อแม่ แต่น้องก็ไม่ยอมไป คะยั้นคะยอให้คุณนิดซื้อข้าวในตู้อัตโนมัติให้ คุณนิดซื้อให้เพราะสงสาร ตอนนั้นเริ่มคิดแล้วว่า พ่อแม่รังแกน้องหรือเปล่า คุณนิดจึงยื่นข้าวให้น้อง แต่น้องบอกให้เอาไปวางที่หลังตู้เหมือนเดิม คุณนิดก็ไม่ได้คิดอะไรนะ วันถัดมาเจอน้องอีก คราวนี้ที่ขาน้องมีแผลเหมือนหกล้ม หน้าเริ่มมีคราบฝุ่นหรือดินติดอยู่ คุณนิดซื้อน้ำและข้าวให้ พลางมองหาพ่อแม่น้อง ซึ่งหายตัวไปไหนก็ไม่รู้
ผ่านไป 4 วันน่าจะได้ คุณนิดลงมาตอนเที่ยง ๆ มารับข้าว ก่อนจะขึ้นลิฟต์ หางตาคุณนิดหันไปเห็นอะไรบางอย่างโผล่ออกมาจากหลังตู้ที่น้องสวยมักให้เอาน้ำเอาข้าวไปวาง คุณนิดหยิบมันออกมาพบว่าเป็นขวดน้ำจำนวนหลายขวดที่ยังไม่ได้แกะ และกล่องข้าวที่มีข้าวตกกระจายเริ่มส่งกลิ่น ทำไมแม่บ้านไม่ทำความสะอาด! คุณนิดไปบอกนิติ นิติไม่ได้พูดอะไร บอกแค่ว่าจะเรียกแม่บ้านไปจัดการให้
เย็นวันนั้นคุณนิดเดินลงมากะว่าจะคุยกับน้องสวย น้องสวยยืนรออยู่ที่เดิม แต่คราวนี้น้องเอาแต่ก้มหน้า สิ่งเดียวที่น้องทำคือการชี้ไปที่ตู้ แล้วบอกว่า “หิว”
“ก็จะไม่หิวได้ยังไง ของที่พี่ซื้อให้มันตกไปหลังตู้หมดเลย แล้วนี่น้องได้กินอะไรไหมเนี่ย นี่แกล้งพี่หรือ มันเปลืองเงินนะ” คุณนิดโมโห
“ก็ถ้าไม่ตกจะกินไม่ได้” น้องบอกเสียงนิ่ง ๆ และยังคงก้มหน้า
“ทำไมจะกินไม่ได้ ตกพื้นสิกินไม่ได้” คุณนิดสงสัย แต่ที่สงสัยกว่าคือ น้องสวยเดินก้มหน้าไปที่ตู้ใบนั้น คุกเข่ากับพื้น และทำท่าคลานให้คุณนิดดู เหมือนมายากลฉากหนึ่ง ร่างที่ดูไม่น่าจะเข้าไปหลังตู้ได้หายไปหลังตู้ในพริบตา ช่องแคบ ๆ ระหว่างกำแพงที่ของตกลงไปกว้างไม่เกิน 20 เซนติเมตรแน่นอน ดูเป็นไปไม่ได้ที่เด็กจะยัดตัวเองเข้าไปในท่าคลานน้องสวยเงียบ คุณนิดเลยเดินเข้าไปใกล้ ๆ ตู้ สักพักหนึ่งคุณนิดได้ยินเสียงกร๊อบเหมือนกระดูกเคลื่อนอยู่หลังตู้ คุณนิดเหงื่อออก หลังเปียก คุณนิดเรียกน้องสวย แต่ไม่มีใครตอบ พอคุณนิดคุกเข่าลงกับพื้น ชะเง้อหน้าดูหลังตู่ น้องสวยที่กะโหลกยุบไปครึ่งหนึ่งก็คลานอย่างเร็วออกมาจับหน้าคุณนิด คุณนิดเป็นลมล้มไปตรงนั้น เมื่อฟื้นขึ้นมาจึงได้รู้จากแม่บ้านทีหลังว่า น้องสวยเสียชีวิตไปหลายสัปดาห์แล้ว น้องถูกคนงานที่เข้ามาในคอนโดได้อย่างไรก็ไม่ทราบจับตัวไปขณะที่น้องกำลังรอผู้ใหญ่มาเลี้ยงขนมอยู่คนเดียวบริเวณตู้กดอัตโนมัติ น้องหนีมาได้และพยายามจะหาที่ซ่อน ซึ่งที่เดียวที่ซ่อนได้ก็คือหลังตู้ ไม่มีใครรู้ว่ากะโหลกน้องยุบได้อย่างไร แต่ที่แน่ ๆ น้องเสียชีวิตไปแล้ว พ่อแม่ของน้องทำใจไม่ได้จึงย้ายออกไปโดยที่ไม่ได้ทำพิธีเชิญวิญญาณ
ปัจจุบัน คอนโดนิมนต์พระสงฆ์มาทำพิธีเงียบ ๆ ตู้อัตโนมัติและตู้วางของถูกยกออก นาน ๆ ครั้งจะมีคนเอาน้ำเอาข้าวมาวางไว้บ้าง แต่ไม่มีใครได้เห็นน้องสวยอีกเลย

ข้อคิดดี ๆ จากเรื่องเล่าผี “หลอกเก่ง”
เรื่องเล่าผี “หลอกเก่ง” ได้ให้ข้อคิดว่า การดูแลและอบรมสั่งสอนให้เด็กเล็กรู้จักสิ่งที่ถูกและสิ่งที่ผิดย่อมจะเป็นเรื่องสำคัญที่จะสามารถทำให้เขาปรับตัวกับทุกคนที่อยู่รอบตัวเขาในสังคมได้และมีความฉลาดทันต่อคนที่ทั้งดีและไม่ดีด้วยเช่นกัน ติดตามกันต่อได้ใน เรื่องลี้ลับ
อัพเดทข่าวสาร สาระดีๆ เพิ่มเติมที่ The7days